پـــــدر که باشی

به جرم پــــدر بودنت , حکم همیشه دویدن برایت میبرند

بی اعتراض به حکم فقط... میدوی! و در تنهایی ات نفسی

تازه میکنی

پدر که باشی در بهشتی که زیر پای تو نیست

 باز هم دلهره هایت را مرور میکنی

درهر چین و چروک صورتت یه قصه از زندگی خوابیده و

درعمق نگاهت یه انتظار و چشم به راهی است بی پایان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: